Γιατί τα μικρά παιδιά έχουν ανασφάλειες;
Η ανασφάλεια αν την παρατηρήσουμε ετυμολογικά, θα δούμε πως προέρχεται από το αν και τη λέξη ασφάλεια. Η ασφάλεια είναι η προστασία από τον κίνδυνο, την απώλεια, και είναι η σιγουριά στο να ανήκεις κάπου που σε προστατεύουν και σε αγαπάνε.
Γιατί όμως παιδική ανασφάλεια; Η ανασφάλεια συνήθως έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία, όταν το περιβάλλον μεταβάλλεται συχνά, όταν ένας από τους δύο γονείς ή και οι δύο είναι αδιάφοροι - απόμακροι από το παιδί ή ακόμα και όταν ο εκφοβισμός είχε κυρίαρχο ρόλο μέσα στο περιβάλλον της οικογένειας, ακόμα οι επικριτικοί- απορριπτικοί γονείς μπορούν να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα ανασφάλειας.
Τα αποτελέσματα: χαμηλή αυτοπεποίθηση, προφανώς εμφάνιση διαταραχών διαγωγής, ομοίως συναισθηματικών διαταραχών, προβλήματα συμπεριφοράς συνακόλουθα αδυναμία λήψης αποφάσεων, χαμηλή επίδοση, αδυναμία δημιουργίας σχέσεων, φόβος για αποτυχία, απόρριψη, αποδοκιμασία & κριτική. Έχοντας συναισθηματικές ελλείψεις και συνήθως διατηρεί την ανασφάλεια και στην εφηβική - ενήλικη ζωή του.
Τρόποι εξάλειψης ανασφάλειας (Λανθασμένοι): Κατά την εφηβική-ενήλικη ηλικία συνήθως ψάχνουμε, "λανθασμένα", άτομα δυναμικά, με υψηλή αυτοπεποίθηση να βρούμε ασφάλεια δίπλα τους. Γιατί λανθασμένα; Δεν προσπαθούμε να βγάλουμε την ανασφάλεια από τη ζωή μας, αλλά να την "καλύψουμε" με την ασφάλεια του άλλου, έχοντας ως επακόλουθα προβλήματα μια ζωή "εξαρτώμενη" , χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς ρίσκα, και με τον κίνδυνο εκδήλωσης περαιτέρω ανασφαλειών.
Τρόποι εξάλειψης ανασφάλειας (ατομικά) : Η ανασφάλεια μπορεί να αφανιστεί μέσω σταθερών σχέσεων, όπου ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση θα είναι κυρίαρχα. Σχέσεις που θα εμπνεύσουν σιγουριά και αυτοπεποίθηση.
Τρόποι εξάλειψης από τους γονείς: Η οικογένεια παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή του ατόμου για την ολόπλευρη ανάπτυξη του. Και για αυτό το λόγο, ο ρόλος της είναι "καταλυτικός" προς την συμπεριφορά του παιδιού.
- Οι γονείς θα πρέπει να μην χαρακτηρίζουν το ίδιο το παιδί, αλλά τις πράξεις του. Για παράδειγμα, η χρήση των όρων "ανεύθυνος", "κουτός", "ανίκανος", κλπ τυπώνονται στο μυαλό του παιδιού και το επηρεάζουν αναλόγως.
- Όχι κριτική στάση - απορριπτική ,αλλά ενθαρρυντική ακόμα και όταν κάνει λάθη. Κανείς δεν είναι τέλειος και ας μην ξεχνούμε πως ποιος δεν είναι ο γονιός που δεν έκανε σαν παιδί λάθη. Μέσα από τη συζήτηση το παιδί θα καταλάβει το λάθος του και όχι μέσα από την απόρριψη, την τιμωρία, κ.ο.κ.
- Συνώνυμο της απόρριψης είναι η υπερπροστασία. Τίποτα από τα δύο θα ωφελήσει κανένα παιδί.
- Δίνουμε στο παιδί τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες, αποφάσεις.
- Το βοηθούμε να κατανοήσει τις αδυναμίες και τους φόβους του.
- Ενθαρρύνουμε και ενισχύουμε το παιδί να προσπαθεί, ανεξάρτητα αν αποτύχει ή επιτύχει.
- Ακούμε και προσέχουμε το παιδί, του δείχνουμε πως είμαστε εκεί πάντα για εκείνο.
- Αποφεύγουμε τις συγκρίσεις.
Tο σταθερό περιβάλλον, η ρουτίνα τις καθημερινότητας, η στοργή - το ενδιαφέρον, η κατανόηση, αποτελούν σημαντικοί παράγοντες στην ανάπτυξη του κάθε παιδιού ...
Eνδεικτικές πηγές:
- http://www.daniilidou.gr
- http://www.help-net.gr
- http://papadopsixologos.blogspot.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου