Συνοδός σε κατασκήνωση για ΑμεΑ

Μια μοναδική εμπειρία .... 

ως συνοδός σε κατασκήνωση για ΑμεΑ

 Όλα ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες, όταν ο υπεύθυνος του φορέα που επισκεπτόμουν εθελοντικά, μου πρότεινε να συμμετάσχω ως συνοδός στην κατασκήνωση για ΑμεΑ. Οι πρώτες μου λέξεις ήταν "Δεν ξέρω .... εεεε θα δούμε.... μέχρι τότε έχουμε καιρό...".  Πέρασε ο καιρός και η ερώτηση ξανα ήρθε στο προσκήνιο "Θα έρθεις ως συνοδός;" Δεν σας κρύβω πως τα συναισθήματα μου ήταν τελείως αμφυθυμικά ...Από την μια ήμουν τελείως ενθουσιασμένη, από την άλλη ήμουν αγχωμένη, μιας που δεν είχα πάει ποτέ κατασκήνωση (σαν παιδί) και πόσο μάλλον ως συνοδός... Διότι το να φροντίζεις ένα παιδί είναι μια μεγάλη ευθύνη, το να φροντίζεις ένα παιδί με αναπηρία είναι μια ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη ... Παρόλους τους προβληματισμούς μου και τα διλλήμματα, τελικά είπα το "ΝΑΙ" , ήξερα πως θα έπρεπε να βάλλω τα δυνατά μου να κάνω ότι καλύτερο μπορούσα.  

Και έφτασε η μεγάλη στιγμή της αναχώρησης ..... Δεν κρύβω πως την πρώτη μέρα ήμουν, όπως λέμε "σαν τη μύγα μες το γάλα" , αλλά με το που ήρθε η δεύτερη , η τρίτη μέρα κ.ο.κ., τα πράγματα άλλαξαν για μενα. Άρχισα να ενσωματώνομαι στο χώρο, γνώρισα πολύ καλύτερα παιδιά και λοιπούς συνοδούς και έφτασε η στιγμή να μην θέλω να φύγω από εκεί ... Η πιθανή άρνηση μου στην αρχή έγινε άρνηση να μην φύγω από την κατασκήνωση, διότι είδα πως "μεταμορφώθηκαν" τα παιδιά μας εκεί. Ακόμα και τα ίδια δεν ήθελαν να φύγουν, παιδιά και με καλή αλλά και με μη καλή λειτουργικότητα βελτιώθηκαν σε σημαντικό βαθμό. 

Οι 9 μέρες της κατασκήνωσης περάσανε δυστυχώς τόσο γρήγορα, που ήθελες να σταματήσεις το χρόνο εκεί ... Κατά τη διάρκεια των ημερών, δεν έλειψαν από το "πρόγραμμα", οι διαγωνισμοί με τους άλλους φορείς, οι μουσικοί - χορευτικοί διαγωνισμοί, τα παιχνίδια του αποχαιρετισμού, οι αθλητικές δραστηριότητες, οι βόλτες, οι εικαστικές και οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες, τα μπάνια στη θάλασσα, τα πάρτυ, κλπ. 

Όσο καιρό ήμουν στην κατασκήνωση αποκόμισα πολλά πράγματα, έμαθα πολλά πράγματα και από τα ίδια τα παιδιά .... το σημαντικότερο που έμαθα ήταν πως ακόμα και ένα άγγιγμα στον ώμο σημαίνει τόσα πολλά για εκείνα ... Λίγη προσοχή και ενδιαφέρον ακόμα περισσότερα και το καλύτερο είναι ότι ίσως κάποια να μην μπορούν να στο εκφράσουν με λόγια, αλλά να είστε σίγουροι πως τα καταλαβαίνουν όλα.  
Και τέλος, αποκόμισα όλα εκείνα τα έντονα συναισθήματα που εισπράττεις, όταν βλέπεις παιδιά με αυτισμό, σύνδρομο down, κ.ο.κ. να σου χαμογελάνε, να σε αγκαλιάζουν και να σου δείχνουν πως με το δικό τους τρόπο ότι θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου. Και τώρα πείτε μου για ποιο παιδί δεν θα ήταν χαλάλι ότι "δυσκολία" και να είχες να αντιμετωπίσεις;!!! 

Η κατασκήνωση για μένα αποτέλεσε μια εμπειρία μοναδική... 

Μια εμπειρία που μου άλλαξε τη "ζωή" ..... Και αν με ρωτούσε κανείς πάλι , αν θα το ξανα έκανα, η απάντηση μου θα ήταν: ναι θα το έκανα ξανά με απόλυτη σιγουριά αυτή τη φορά ...!!!  

  

κατασκήνωση 2014, Αγ.Ανδρέας -  Ν.Μάκρη